* Sebzeler içinde önemli bir yere sahip olan domates, yemeklerin renk ve lezzet kaynağıdır. Ayrıca salça, ketçap, domates suyu, turşu gibi bir çok şekilde kullanılması, bu değerli sebzenin tarımının günden güne gelişmesine yol açmıştır.
Domates, vitamin ve mineral madde bakımından da oldukça zengindir. Özellikle: C, B1, B2, ve A vitaminleri ile fosfor, kalsiyum ve demir minerallerini ihtiva eder.
Türkiye domates yetiştiriciliğinde, Amerika ve İtalya’dan sonra üçüncüdür. Son senelerde özellikle turfanda olarak, Arap ülkelerine ihraç edilmesi ile önemli bir döviz kaynağı olmuştur.
Domates, ılık ve sıcak iklim bitkisidir. Soğuktan olumsuz yönde etkilenir. Yetiştirme devrelerinde ısı sıfırın altında 2-3 dereceye düştüğünde, bitki tamamen mahvolabilir. Normal bir gelişmenin meydana gelebilmesi için, ısının en az 16-19 derecede olması gerekir.
Domates, toprak bakımından pek seçici değildir. Bununla birlikte, en iyi netice tınlı topraklardan alınmaktadır. Zira domatesler; derin geçirgen, su tutma kabiliyeti iyi, humus ve besin maddesince zengin tınlı toprakları tercih eder. Pek fazla olmamakla beraber, toprak asiditesine tahammül gösterir. En uygun toprak reaksiyonu, pH 6,5 civarıdır.
Aynı tarlada arka arkaya, domates tarımı yapılmamalıdır. Veriminde büyük kayıplara yol açan canavar otu nedeniyle, domates ekilen bir yere en az 5 yıl başka bitkilerin ekilmesi uygun olur. Ayrıca topraktan hep aynı besin maddelerinin alınması sonucunda, toprağın bu yönde zayıf kalmasına neden olur. Bu nedenle, 5 yıllık bir münavebe uygulanmalıdır. Bu 5 yıl içinde, bir defa hububat ekilerek tarlanın dinlendirilmesi, yetiştiriciliği olumlu yönde etkiler.
KAYNAK: Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı Resmi Web Sitesi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder